یک. «هر سلام، سرآغاز دردناک یک خداحافظی است». این را من نمی‌گویم، نادر ابراهیمی می‌گوید. یک روز هم من اینجا به شما سلام و سرسلامتی گفتم و حالا بعد از چند سال به یقین رسیده‌ام که وقت خداحافظی است. اینجا را دوست داشتم؛ بسیار. فارغ از هرچه حاشیه و رقابت و... همیشه با عشق می‌نوشتم چون نوشتن را دوست دارم و شما را، اما اینجا دیگر برای من تمام شده.
دو. قبل از اینکه حذف پست‌ها را آغاز کنم آهی کشیدم به یاد همۀ تجربه‌های تلخ و شیرین این سال‌ها و رفاقت‌هایی که شکل گرفت و خاطرات خوبی که ساخته شد. ممنون که همراه و رفیق لحظه‌های من بودید و منت بر سر من گذاشته، با چشم‌های مهربانتان پست‌های اینجا را خواندید و برایم نوشتید. از اعماق قلبم دوستتان دارم و برای همه‌تان آرزوی نیک‌بختی و آرامش می‌کنم.
سه. این وبلاگ دیگر به‌روز نمی‌شود. یک‌هفته به احترام شما کامنت‌های این پست را باز می‌گذارم. نشانی جدید فعلا اینجاست و درِ این کلبۀ کوچک همیشه به روی شما باز است.
