امروز مردی را دیدم که در چشمانش ردی از کوچه‌باغ‌های نشابور بود.
خوش به حال بوته‌ی یاسی که در ایوان توست
می‌تواند هر زمان دل‌تنگ شد بویت کند
(علیرضا بدیع)
نظرات (۲)
امروز یه بیت دیگه هم ازش یادم اومد:
من ماهی‌ام اما به سرم شور نهنگ است
این برکۀ بی‌حوصله اندازۀ من نیست!
مطلع این غرلش اینه:
خاتون من آنجا که تویی مشک ختن چیست؟
جز عطر تو در این غزل تازه‌ی من نیست...
دیدم عکسشونو:)
قیافه ی مهربونی داشتن..
چقدر دلنشین اند آدم هایی که مارو رو جذب کتاب میکنن:)))
خودشون هم مثل قیافشون مهربونن :دی
دقیقا ^_^
عنوان وبلاگ: رمانی از سید آوید محتشم
سنجاق شده ها
- آبی نوشتها (۴۳)
- میلاد (۲)
- لبخندونه (۴)
- ترانهبازی (۱)
- هنرطوری (۲)
- زنگ فارسی (۳)
- شاعرانههایم (۵)
- دیدار وبلاگی (۱۲)
- پیشنهادیجات (۳)
- لابهلای زندگی (۳۹)
- پرسه در اوراق (۱۳)
- رمزک نوشتها (۱)
- بازیهای وبلاگی (۱۶)
- این چنین گفت قلم (۳)
- خاطرات دانشجویی (۶)
- حرفهای ما هنوز ناتمام (۱۰)
- دانشآموزی که دانشجو شد (۳)
تازه نوشت ها
- یک برش زندگی...
- یک روز نویسنده میشوم یا نه؟
- از دیدههای تابستانی!
- صدایی نیست الّا پت پت رنجور شمعی در جوار مرگ...
- تابستان امسال هم میگذرد...
- جینگیل مستونِ زندگیاند اینها...
- کنکوریجانها!
- رَس. قَلب. تاک
- خدا رو چه دیدی؟ شاید یه روز نفسکشیدن هم پولی شد اینجا!
- زنگ فارسی؛ جلسهٔ سوم: املای بعضی از واژهها و پیشوندها و پسوندها